Κωνσταντίνος Σταρατζής MD, MSc
Ορθοπαιδικός Χειρουργός 

Βλαισός Μέγας Δάκτυλος (Κότσι): Ο Βλαισός μέγας δάκτυλος είναι μια από τις συχνότερες ανατομικές ανωμαλίες στο μεγάλο δάκτυλο του ποδός. Αφορά κυρίως γυναίκες και σχετίζεται με κληρονομική προδιάθεση. Στην πλειοψηφία τους οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν την παραμόρφωση έχουν οικογενειακό ιστορικό. Πρόκειται για μια σύνθετη παραμόρφωση της πρώτης ακτίνας του άκρου ποδός, κατά την οποία το μεγάλο δάκτυλο στρέφεται προς τα έξω, ενώ το πρώτο μετατάρσιο προς τα έσω, με αποτέλεσμα να δημιουργείται εξόστωση στην έσω πλευρά της άρθρωσης. Κλινικά παρατηρείται βλαισότητα και πρηνισμός του μεγάλου δακτύλου του ποδός και δυσκαμψία της πρώτης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης. Τα συμπτώματα του βλαισού μέγα δακτύλου περιλαμβάνουν πόνο και παραισθησία (προσωρινό μούδιασμα) εξαιτίας της συμπίεσης που προκαλεί η παραμόρφωση στο δακτυλικό νεύρο. Σφυροδακτυλια: Όπως υποδηλώνει και το όνομά της, η σφυροδακτυλία είναι μια παραμόρφωση των δακτύλων του ποδός. Συμβαίνει όταν η εγγύς φάλαγγα του δακτύλου (βάση) στρέφεται προς τα πάνω, η μέση φάλαγγα στρέφεται προς τα κάτω και η ονυχοφόρος φάλαγγα βρίσκεται ευθεία, με το δάκτυλο να ακουμπά στο έδαφος. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε δάκτυλο του ποδιού, με μεγαλύτερη συχνότητα στο δεύτερο και ακολούθως στο τρίτο. Βασικότερο σύμπτωμα της παραμόρφωσης είναι ο πόνος, ο οποίος προκαλείται κυρίως από τους κάλους ή την υπερκεράτωση της ράχης των δακτύλων, λόγω της τριβής τους με το παπούτσι. Νευρωμα Μorton: Το νευρωμα Morton είναι μια επώδυνη κατάσταση που επηρεάζει το πέλμα του ποδιού, συνήθως την περιοχή μεταξύ του δευτέρου και του τρίτου δακτύλου. Η αίσθηση που αναφέρουν οι περισσότεροι ασθενείς με νευρίνωμα Morton είναι ότι πατούν σε ένα βότσαλο. Στο νευρίνωμα Morton αναπτύσσεται μια πάχυνση του ιστού γύρω από ένα από τα νεύρα που οδηγούν στα δάχτυλα των ποδιών. Αυτό μπορεί να προκαλέσει αιχμηρό, καυστικό πόνο στο πέλμα. Μπορεί επίσης να αναπτυχθεί μούδιασμα, ή κάψιμο στα δάκτυλα του ποδιού. Στα πρώτα στάδια ακολουθείται συντηρητική αγωγή.Εάν τα συντηρητικά μέσα δε βοηθήσουν τότε ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση. Πτώση μεταταρσίων Η πτώση μεταταρσίων ή αλλιώς μεταταρσαλγία είναι μια συνηθισμένη πάθηση στην οποία παρατηρείται πόνος και φλεγμονή στο μπροστινό μέρος του ποδιού, κάτω από τις κεφαλές των μεταταρσίων οστών. Με απλά λόγια, εστιάζεται κάτω από τα πέντε οστά στις βάσεις των ποδιών. Δηλαδή, στην περίπτωση όπου το οστό ακουμπάει με μεγαλύτερη δύναμη στο έδαφος καθώς μετατοπίζεται, με αποτέλεσμα να δημιουργείται έντονος πόνος. Αναπτύσσεται συνήθως σε άτομα που συμμετέχουν σε δραστηριότητες που σχετίζονται με το τρέξιμο ή τα άλματα αλλά και σε άτομα με παραμορφώσεις στα πόδια. Αν και τα 2 φύλα είναι εξίσου επιρρεπή στην εμφάνιση της πάθησης, οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο λόγω της χρήσης τακουνιών. Στην οξεία φάση του προβλήματος ο Ορθοπεδικός προτείνει ξεκούραση, παγοθεραπεία, αναλγητικά χάπια καθώς και τη χρήση ειδικών εξατομικευμένων ορθωτικών πελμάτων, τα οποία βοηθούν στον καταμερισμό των φορτίων που ασκούνται στο βάδισμα. Αν η συντηρητική θεραπεία δεν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, τότε λύση δίνει η χειρουργική επέμβαση. Πρόκειται για ένα ελάχιστα επεμβατικό χειρουργείο και σύντομο. Διενεργείται με μικρή τομή, με στόχο να ανασηκωθούν οι κεφαλές των μεταταρσίων από τη λανθασμένη θέση τους (πτωτική). Μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται άμεσα με τη χρήση ενός ορθοπεδικού υποδήματος και ο χρόνος αποθεραπείας είναι περίπου 15 με 20 ημέρες. Ρήξη Αχιλλείου τένοντα: Η ρήξη Αχιλλείου τένοντα είναι ένας σοβαρός τραυματισμός του Αχιλλείου τένοντα, του πιο ισχυρού τένοντα στο ανθρώπινο σώμα, ο οποίος συνδέει τη γάμπα με την πτέρνα και εντοπίζεται στο πίσω μέρος του ποδιού. Η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα εμφανίζεται κυρίως στους άντρες, συνήθως στην ηλικία των 30-50 ετών, λόγω της χρόνιας καταπόνησης και φθοράς. Η συγκεκριμένη κάκωση είναι πολύ συχνή στους αθλητές, οι οποίοι ταλαιπωρούν το συγκεκριμένο σημείο, καθώς ασκείται έντονη φόρτιση στην περιοχή σε καθημερινή βάση (υπέρχρηση- overuse injury), με αποτέλεσμα να παθαίνουν χρόνιες τενοντίτιδες Αχιλλείου. Οι αθλητές με τις περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν είναι οι ποδοσφαιριστές, οι μπασκετμπολίστες, οι αθλητές στίβου και οι μαραθωνοδρόμοι. Η αντιμετώπιση της ρήξης Αχιλλείου τένοντα μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Με τη συντηρητική θεραπεία, η πιθανότητα επαναρρήξης του τένοντα είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τη χειρουργική θεραπεία, αλλά για περιπτώσεις πολύ ηλικιωμένων ατόμων με πολλά συνοδά νοσήματα, ίσως αποτελεί μια επιλογή. Κατά τη συντηρητική θεραπεία το σκέλος τοποθετείται σε γύψο σε θέση ιπποποδίας (με το πόδι «σαν να πατάει γκάζι») για 6 εβδομάδες, κατόπιν σε λειτουργικό κηδεμόνα για άλλες 6, και προοδευτικά επιτρέπεται η έκτασή του, ώστε σταδιακά να έρθει στις 90 μοίρες (δηλ. το πόδι να έρθει σε ορθή γωνία σε σχέση με την κνήμη). Τις περισσότερες φορές όμως, ειδικά σε αθλητές ή άτομα μέσης ηλικίας, συνιστάται η χειρουργική θεραπεία, που εξασφαλίζει σίγουρη συρραφή του τένοντα και έχει ταχύτερη αποκατάσταση. Περιλαμβάνει την συρραφή των δύο κομμένων άκρων του τένοντα με ισχυρά μη απορροφήσιμα ράμματα και μπορεί να γίνει με πολύ μικρές τομές (διαδερμικά), ή ανοιχτά με μικρή τομή.